Back again!🌏

Een berichtje uit het Filipijnse leventje! 

Deze week heb ik veel gezien, gereisd en genoten van de Filipijnen.

Na het noorden zijn we met de bus terug naar Manila gegaan, omdat helaas de bus weer eens niet ging moesten we hier twee nachten slapen. We slapen weer in het leuke hostel, met de lieve eigenaren. Het hostel is vrij leeg deze dagen, maar er zit wel een leuk Brits stel. Samen gaan we een dag naar het Instramuros. Dit is het oudste deel van de metropool Manila. Het is gebouwd door de Spanjaarden, toen die hier de macht hadden. Vandaar dat als je er loopt je je opeens totaal in Spanje bevindt, heel raar. De Spanjaarden hebben veel invloed gehad op het leven van de Filipijnen. Een voorbeeld hiervan is dat de Filipijnen het enige land in Zuid-Oost Azië is dat voor het grootste deel Christelijk is. 

Ook hebben ze Spaanse woorden in hun taal en zie je soms wat Spaanse bouw terug in de architectuur. 

We lopen door de parken, over de oude stadsmuur en rijden in een huifkar. Leuke dag in Manila. Wel gek, want om je heen zijn allemaal mooie Spaanse huisjes en gebouwen en als je omhoog in de verte kijkt zie je de torens van de wolkenkrabbers van nieuw Manila oprijzen. Gekke tegenhanger. 

We hebben het super gezellig met het Britse stel en ze geven ons tips over Nepal. Ze hebben daar namelijk veel hikes gedaan. De tweede dag in Manila spenderen we met regelen, veel te dure koffie drinken bij de Starbucks en naar de film gaan. 

We regelen ons visa voor Vietnam, boeken een ticket naar Nepal en nog veel meer dingetjes die soms moeten gebeuren, tja reizen is niet alleen maar zon zee strand en leuke dingen doen. Soms moet er even wat geregeld worden. We hebben voor 2 euro een kaartje voor de grootste bioscoopzaal die ik ooit heb gezien, en die we ook nog eens bijna voor onszelf hebben (op een alleen maar bellende vrouw na). S’nachts hebben we de bus naar Baler. Rond 6 komen we aan in Baler, na onze spullen in de kamer te hebben gezet, hebben we ontzettend honger en willen we ontbijten. De vroegst geopende plek voor ontbijt ligt op een mooie plek aan het water. Het ontbijt is verschrikkelijk, maar het uitzicht is adembenemend. 

Die dag willen we gaan surfen. Het zijn hele andere golven dan ik gewend ben, en na een tijdje ga ik eruit.

Hier raak ik aan de praat met een paar local surfers. Super lieve aardige gasten, die allemaal vinden dat ik op Rose van de Titanic lijk. Ze willen een foto met me, en we praten over van alles en nog wat van de Filipijnen. 

Wat me echt opvalt in dit stadje Baler, is dat het hier niet draait om toeristen bezighouden. Het draait hier om veel meer andere dingen, waarvan surfen, kokosnoot productie en palmhout de grootste zijn. 

We bezoeken een gave rotsformatie een paar kilometer buiten Baler en we gaan naar de vuurtoren op het hoogste punt van dit gebied van het eiland. Het uitzicht is geweldig daar! 

We ontmoeten een lieve jongen uit Manila, die ons de geschiedenis van Baler wat meer uitlegt. Blijkbaar is het hele gebied ooit geraakt door een tsunami, waardoor een groot deel van de bevolking overleed, het deel van het gebied waar de mensen wisten te overleven is nu een heilig gebied.

Na drie leuke dagen van surfen, toeren, rots-klimmen, helemaal doorweekt raken door een tropische regenbui, biertjes drinken met mensen over de hele wereld en nog met een kapotte scooter langs de weg te hebben gestaan gaan we met de ochtend bus, om half vijf, terug naar Manila. 

Hier vullen we het aanvraag formulier voor vietnam in, drinken we weer veel te dure koffie bij de starbucks en pinnen we een godsvermogen, omdat op het eiland waar we naartoe gaan nooit werkende pinautomaten zijn. 

We slapen weer in het (voelt bijna als thuis hier) haven backpackers hostel. Zo grappig, iedereen die hier één keer is geweest komt altijd wel weer een nachtje terug voor zijn of haar vlucht naar huis, naar een ander land of ander eiland! Het maakt de sfeer super gezellig want je kent altijd wel iemand hier! 

De volgende ochtend staan we om 7 uur op en gaan we naar het vliegveld. Om tien uur vliegen naar Siargao, in het kleinste vliegtuig ooit. We hebben een goede vlucht en komen rond half 12 in Siargao aan. 

In een tricycle rijden we naar ons eerste hostel. Het hostel blijkt als achtertuin de zee te hebben, prachtig. De eigenaar is een Duitser die hier is getrouwd met een Filipijnse vrouw en net een baby’tje hebben. Ze zijn lieve gastvrije mensen en de andere gasten zijn ook allemaal heel aardig. Het eten in het hostel is verrukkelijk. Eindelijk ontbijten we met vers brood, zout brood!!

We slapen hier twee nachten. We toeren de twee dagen rond langs de kust en bekijken onbewoonde baaitjes. Dit stukje van het eiland is nog totaal niet geraakt door het massa tourisme. De eigenaar verteld ons dat een jaar geleden er op het vliegveld nog maar 1 vliegtuig per dag ging en aankwam en er ook maar 1 taxi stond te wachten. Nu gaan en komen er vier vluchten per dag en staan er wel 50 taxi busjes en 20 tricycles te wachten om de toeristen naar hun verblijfplaats te brengen. Verschrikkelijk zegt hij, hoe het eiland opeens deze drukke stroom aan binnenlandse en buitenlandse toeristen moet binnenlaten en het meteen zn eigen waarde al een beetje verliest. Nog steeds is hij verliefd op het eiland waar hij 20 jaar geleden voor het eerst kwam, en zal hij er nooit weggaan. 

En inderdaad, wanneer we na twee nachten naar het kust plaatsje General Luna gaan, zien we dat hier vaker toeristen komen. Veel westerse tentjes, yogascholen, overal kan je een toer doen en je ziet veel westerse mensen rondrijden. Dit hadden we al lang niet meer gezien na Baler en Pasifico (het noorden van het eiland Siargao, waar we de eerste twee dagen waren). 

De sfeer daarentegen is super leuk! Het hostel waar we zitten is heel gezellig en de eigenaren nemen je mee naar beste surfspot’s en laten je de mooiste plekjes van het eiland zien. 

We hebben een mooie kamer en de honden uit het hostel worden onze beste maatjes. 

De wifi en het bereik op dit eiland is een hel, vandaar dat ik pas zo laat wat weer van mij laat horen! Ik zit nu in mijn laatste hostel hier in Siargao! We moeten nog inchecken, maar tot nu toe lijkt heel leuk! Ook weer een Europese eigenaar, nu uit Zwitserland. 

Ook het restaurantje aan de overkant is van een Italiaan en naast ons heb je een Spanjaard met een club. Je ziet maar, wij Europeanen zijn overal! Zelfs in het meest zuid-oostelijke eiland van de Filipijnen! 

Het surfen gaat steeds beter, vooral door de super enthousiaste surf-instructeur E.G. Hij vindt het helemaal leuk dat het goed gaat, en benoemd zichzelf tot de beste surf-leraar ooit. Hij laat ons na het surfen een Filipijns lekkernij proeven: sweetrice. Heerlijk. 

Tot nu toe hebben we veel leuke mensen ontmoet waarmee we gesurft, getoerd, gegeten en veel gekletst hebben! Allemaal echte backpackers hier, altijd en leuke sfeer. De mensen op dit eiland zijn super lief en behandelen je net alsof je een local bent, dat maakt het helemaal alsof je je thuis voelt. 

De natuur op dit eiland is heel anders dan ik op andere tropische eilanden tot nu toe heb gezien. De grote van de palmbladeren is overweldigend en de hoogte van de bomen nog meer. Ze maken inkepingen in het schors, om zo naar boven te klimmen. Mooi om te zien hoe ze behendig met hun kleine lichamen naar boven klimmen, bijna als dieren. Maar alles voorzichtig en behendig, want de natuur mag niet kapot. 

Siargao Island, is een eilandje dat eigenlijk geheim had moeten blijven, met haar schoonheid en elk uniek plekje dat het heeft. Helaas kan dat al niet meer door de surf-wedstrijden bij cloud 9 (intense golven bij deze baar, niet normaal), door alle informatie die te vinden is over dit eiland en door alle toeristen die er al komen, maar ik weet zeker dat het altijd een beetje uniek zal blijven. Vooral door de locale bevolking die zo relaxt zijn en ook zo zuinig op hun eiland. Eens een Siargao-er, altijd een Siargao-er. Nobody leaves. 

Dit zijn mijn ervaringen tot nu toe, ik heb hier nog 5 dagen en dan gaan we aan het volgende avontuur beginnen in Vietnam! 

Ik hoop dat ik snel mijn foto’tjes van mijn camera kan posten, maar voor nu wat kleine kiekjes met mijn telefoon! 

Ik hoop dat alle lezers de storm hebben overleefd? 

Heel veel liefs!