Terug in de grote stad

Lieve lezers,

Hobbelend en bobbelend schrijf ik jullie dit verhaal, haha vandaar misschien wat spellingsfoutjes;)

Ik ben onderweg terug vanaf een natuur reservaat vier uur buiten Kathmandu. Ik heb hier 2 dagen doorgebracht. De omgeving is hier prachtig, het ligt in de prachtig groene lage Himalaya’s. De bruisende rivier is adembenemend en de dorpjes heerlijk Nepalees. Hier zijn we (Pepijn, Pieter en ik) heen gegaan omdat ze vette watersporten doen! We hebben gister ge-canyoningd! Heel gaaf! 45 meter abgeseild!

Twee toffe guides waren met ons mee. We sliepen in  The Last Resort. Een hele gafe plek aan de rivier, waar je slaapt in tenten en overal vuurtjes branden. Deze plek is extreem hard getroffen door de aardbeving van 2015 in Nepal. Het hele resort en het dorp eromheen was een grote puinhoop geworden. Nog steeds zijn ze bezig met het renoveren van het dorp, door de activiteiten te doen hier in het dorp, help je de renovatie. Wat een super mooi plan is! 

Jullie zullen wel denken; “huh waar is Roos nu weer belandt? Ze was toch in Mude?”

Ik zal jullie even mijn laatste daagjes in Mude vertellen en wat ik verder nog heb gedaan. 

De laatste dagen in Mude moesten er wat dingen vervangen en verbeterd worden op het speelplein en moest ik veel regelen met de pakjes. 

Door slecht weer konden de pakjes niet op tijd in Mude zijn...

Wat ik echt super jammer vondt, maarja niet zoveel aan te doen. Ik ben al super blij met hoe ze zijn geworden! 

Die dagen spelen we spellen met de kinderen en maken we ook nog een hek tussen de speelplaats en de voetbal/volleybal plek. Zo hebben de kleintjes niet steeds een voetbal achter zich aan.

De laatste dag, na hard werken aan het hek met de kids, lopen we voor de laatste keer over ons gemaakt schoolplein en de weg terug naar huis. Gek, na een maand elke dag hier te hebben gebouwd, gespeeld en ervaring te hebben opgedaan, gaan we nu weer weg uit dit vertrouwde leventje en van de blije gezichtjes.

De laatste avond hebben we een speciaal dinertje met ons gastgezin, we eten roti, kip en curry. Ons favoriete recept van Pramila:) 

Daarna drinken we wat biertjes met de Khem (onze gastvader), Pramila (gastmoeder), de president van de school. Heel gezellig en krijgen les in Nepalees kaarten. 

Die dag daarna rijden we om 12 uur weg met de jeep, richting Ithari, een grote stad in het zuiden van Nepal, aan de grens met India. Hier zullen we 1 nacht overnachten, om daarna door te rijden naar Kathmandu. 

Nepal heeft zulke aparte weerafwisselingen, het ene uur kan het stralend weer zijn, en het uur erop kan het weer extreem hard onweren. Ook moet je om ergens te komen, vaak zo’n 100 km omrijden of je doet 4 uur over 100 km, omdat er soms geen weg is rond een berg of omdat je erg de berg op moet slingeren je na een uur nog niet eens aan de andere kant bent. 

Dat hadden wij ook, daarom moesten we eerst helemaal naar het zuiden reiden en vanaf daar weer omhoog steken naar Kathmandu. 

De weg met de jeep was wel echt prachtig mooi. Vooral opweg naar Kathmandu hadden we prachtig weer en zagen we echt hoe afwisselend Nepal is. Bij de Indiase grens in het zuiden is het helemaal vlak en echt extreem warm. Totaal anders dan Mude. De grens met India is een soort dijk, totaal geen bewaking of iets. De hele dag door fietsen er mannetjes met hun fiets volgeladen met manden, potten, pannen of hout af en aan van en naar India over de grens. De twee landen zijn heel op met elkaar, vanwege de vele handel. Wel wordt Nepal steeds meer gesteund door China. China investeert veel in de infrastructuur van Nepal, om zo de handel makkelijker te maken in het wilde landschap van Nepal. 

In Kathmandu slapen we in een leuk hostel, we hebben afgesproken wat te gaan eten met Asish (iemand van de organisatie, waarmee we veel omgingen in Mude). We willen iets westers eten (na alle rijstmaaltijden;), dus we gaan naar een pizzaria. Ik bestel een salade met feta (ik snakte echt naar kaas) en ik deel een pizza. Ik denk dat de hele pizzeria ons gek heeft lopen aanstaren, hoe wij daar als een soort verwilderde beren zaten te eten. We hadden alleen ontbeten die dag en we waren echt al de hele weg aan het dagdromen over de pizza. Was een heel gelukkig momentje voor ons allemaal! Haha. 

Die volgende ochtend moesten we vroeg op om de bus te halen naar The Last Resort. 

Vanochtend hebben Piet en Pepijn bungee jumping gedaan. De een na hoogste ter wereld, 160 meter. Je springt van een hangbrug tussen de twee bergen met daaronder de bruisende canyon! 

Ik stond op het uitkijkpunt foto’s te maken en kreeg al buikpijn als ik ernaar keek. 

Je had die koppies moeten zien voor ze de brug opliepen, ze piste beide bijna in hun broek;) maar daarna zag je de adrenaline bruisen door hun lichaam. Het zal ook wel heel vet zijn, maar ik hou het toch maar bij abseilen! 

Nu zit ik dus terug in de bus naar Kathmandu. De mooie bergen glijden voorbij met de mooie gloed van de ondergaande zon, de kleine dorpjes zijn versierd met vlaggetjes en iedereen is buiten. Ze drinken thee en eten fried roti, je ziet de blije gezichten van eem feestje. Prachtig om te zien hoe alle vrouwen en meisjes de mooiste traditionele kleding dragen voor het vieren van oudjaar.

Morgen is het namelijk Nepalees Nieuwjaarsdag en vanavond om 12 uur gaat het nieuwe jaar (2075) in, wat we gaan vieren met Asish op een festival in Kathmandu. Morgen gaan we traditioneel nieuwjaarsdag vieren in Baktapur, ligt net buiten Kathmandu, waar het hele westen van het kleine stadje tegen het zuiden gaat touwtje trekken. Waarvoor het staat ga ik nog even uitzoeken;) 

Voor mij derde keer nu, maar drie keer nieuwjaar vieren kan nooit kwaad denk ik, hihi! 

Morgen gaat mn laatste weekje reizen alweer in, pff de tijd vliegt.

Ik ben benieuwd hoe het gaat worden! 

Ik zal jullie over een weekje weer schrijven met een verslag van het nieuwjaar vieren mijn laatste weekje. 

Ps. Als vakantie af is gelopen, zal ik foto’s posten van de kids in pakjes!