Living the village life

Namaste❤️ Nu vier dagen in Mude, het leuke gezellige dorpje waar ik deze maand woon. Vol plannen kwamen Piet en ik hier aan. De mensen hier zijn super enthousiast over wat wij ze gaan brengen, wat ons veel energie geeft. Helaas werd onze energie een beetje tegengehouden door het feit dat er examens aankomen en daarna vakantie. Lekker weer typisch Aziatische chaos;) gelukkig zijn we daar na een aantal maanden wel aangewend. Uiteindelijk blijkt het niet eens een tegenvaller te zijn. Tijdens de examens zullen we druk bezig zijn met het maken van het speelplein en het sportveld voordat we oefeningen kunnen doen en in de vakantie kunnen we een aantal leuke sport/spel-activiteiten organiseren. De kinderen hier gaan niet op vakantie of op uitje naar een stad, dus ze zullen het leuk vinden wat te doen. Ook zullen een aantal middagen organiseren met volle aandacht beter werken, dan steeds een half uurtje tussen de lessen door. Ze zijn van plan gymklassen in te gaan roosteren! Wat natuurlijk super is! In huis leven we bij Khem (een belangrijk manager van alle united world school scholen in Nepal), zijn vrouw en hun lieve dochtertje. We helpen haar met huiswerk en tijdens de erge storm de tweede nacht lag ze de hele nacht bij piet op schoot. Zo bijzonder hoe snel deze kinderen zich totaal comfortabel bij je voelen en zich zo close naar je gedragen. Heel mooi. De erge storm heeft veel invloed gehad op ons werk, en op het hele dorp! Er was zoveel ijs na de hagel storm, dat het leek alsof het had gesneeuwd. Dit was hier nog nooit voorgekomen, de meeste mensen hier hadden zelfs nog nooit sneeuw gezien. Het was een uniek momentje. Je zag de gezichtjes stralen wanneer ze een sneeuwpop proberen te maken. Wel was het minder leuk toen we naar de school gingen. Het hele terrein was in een grote modder/ijs- poel veranderd. Het veld waar we gaan bouwen en spelen, viel niet mee te werken. Het moet namelijk eerst glad worden gemaakt, maar dat kan pas als al het ijs, water en modder weg was. We hebben geholpen een soort irrigatie-systeempje te maken en daarna konden we alleen maar wachten. We maakte leuke ideeën voor de speelplaats, hadden veel gesprekken met mensen van de organisatie en ontdekte de buurt een beetje. Gister hebben we in het dorp een soort speurtocht gedaan naar alle materialen en morgen zullen we eindelijk gaan beginnen met het gelijk maken van de grond. De modder zal dan weg zijn! De storm was wel echt spannend, nog nooit zoveel bliksem om mij heen gehoord, en de hagelstenen waren zo groot, dat het leek of er allerlei voetballen uit de lucht vielen. Vandaag hadden we een hele leuk dag, na een lekker ontbijt (curry, rijst, boontjes, ei) gaan we op weg naar een dorpje verderop om daar naar de school te gaan kijken. Deze school is echt heel mooi gemaakt en ze hebben al wat dingetjes op hun speelplein staan, zoals een schommel. Leuk om ze erop te zien spelen en je ziet meteen alle fantasie spellen naar boven komen. We helpen met het bouwen van een hek van bamboe. Niet normaal hoe sterk dat spul is. Daarna volgen we wat klassen en praten we lang met de lieve directeur, die echt een bijzonder grote liefde heeft voor zijn leerlingen en ontzettend handig is in de mooiste spullen bouwen voor zijn school. De weg naar het dorp was een mooie dalende tocht, maar op de terugweg is het een volle klim. Prachtige route, helaas kunnen we Mount Everest niet zien vanwege de wolken. We drinken thee met Khem bij een familie die ons uitnodigt binnen te komen. Super lekkere kruidenthee hebben ze hier, beetje pittig maar goed voor je keel. Nu zit ik lekker in ons huisje, bij het vuur. Er pruttelt een lekker (natuurlijk curry) maaltje en het ruikt naar verse kruiden van de thee. Het is koud vandaag, dus zo’n drie truien aan en een muts. Gister hebben Piet en ik Macaroni met tomaatjes, knoflook en ui gemaakt. Ze wilde weten wat wij thuis hadden als eten en het enige dat qua westers eten te koop is, is macaroni en ketchup. Ze vonden het heerlijk. Vooral toen ik een mix van ketchup en sambal voor ze had gemaakt, om het een beetje pit te geven. Onze lieve gastmoeder heeft nu een hele pot van deze “Rose-Saus”. Ik kan niet zeggen hoe bijzonder het is zo mee te leven met een gezin. Misschien zeg ik het te vaak, maar het maakt me echt heel gelukkig en geeft ergens ook een soort rust. Je gaat helemaal in hun ritme op, vroeg op en vroeg naar bed, leven op curry en overal op de voed naartoe. Het geeft rust je niet zorgen te hoeven maken over treinen, bussen, vliegtuigen en backpack’s inpakken. Het geeft een ritme wat we lang niet hebben gehad. Gek hoe snel je daaruit kan vallen, en hoe snel je het weer oppakt. Ik hoop dat ik het in NL een een beetje kan combineren, het reizende losse en de routine van thuis. Ik denk de laatste tijd veel aan alle leuke, gekke, enge en spannende dingen die ik heb gedaan. En hoe anders die waren dan wat ik nu doe. Maar juist dat verschil maakt het hele rijtje aan ervaringen voor mij helemaal kompleet. Ook maakt het me dankbaar voor wat ik allemaal heb kunnen doen, zien en meemaken en hoe ik me nu hier kan thuisvoelen. Danabat! (Thankyou) Ps: foto’s komen zo snel mogelijk! Als de wifi meezit;) en niet uitvalt door het eerste zuchtje wind! Haha