Vanaf 2400 m hoogte en met een lekker zonnetje...

30 maart 2018 - Sankhuwasabha, Nepal

Namaska lieve lezers,

Het heeft iets langer dan een weekje geduurd dat ik weer schreef...
Zo gek hoe mijn tijdsbesef hier werkt! De dagen vliegen echt voorbij, het voelt echt niet alsof ik hier al bijna drie weken ben. 
Onze dagen bestaan uit vroeg wakker worden van alle roggelende mannen, kakelende kippen en geur van vuurtjes. Dan rond half 8 gaan we uit bed en krijgen we van onze lieve gastmoeder pittige thee met huisgemaakte koekjes. Daarna gaan we lezen, of naar de wifi of wat materialen bij elkaar zoeken voor die dag. Om 10 uur ontbijten we met curry en daarna begint het echte werk. 
We brengen de materialen naar de school en gaan aan de slag. Deze week hebben het volleybalveld, de smash-ball, de schommel, de 4 wippen van autobanden en de tent afgemaakt. Ook hebben we touwtrek potjes gespeeld en ons eerste toernooitje gespeeld! 
Echt bijzonder hoe fanatiek ze hier zijn en hoe goed ze met elkaar samen de weg vinden naar het winnen... mooi om te zien. 
Rond half 4 wordt het koud hier en gaat het vaak waaien. Ook wordt het dan al bijna donker, dus gaan we terug. We gaan vaak in de middag terug om yoghurt met een soort geraspte en geroosterde rijst erin te eten en met wat fruit. Heel lekker. 
Als we terugkomen gaan we bedenken wat we moeten regelen voor de volgende dag en gaan we naar de wifi of lekker thee drinken met de andere mensen van de organisatie en bespreken we dag of doen we spelletjes. 
Tussen zeven en acht gaan we avond eten bij het vuurtje. Altijd een gezellig sfeertje!
Na het eten is het eigenlijk ook wel weer klaar met de dag hier. Iedereen gaat lekker slapen, want de dag begint hier al weer vroeg. 
Alles heeft een heerlijke rust hier, niemand doet gehaast. En het ritme van de dag is goed voor je energie. We slapen veel meer van normaal en het veel buiten leven maakt je ook veel fitter en op een fijne manier moe op het einde van de dag.

Het is grapppig om te zien dat de mensen in het dorp ons gaan herkennen. We hebben een aantal mensen waar we vast langskomen voor spijkers, cement of voor koekjes. Ze weten precies wat we willen hebben! 
Grappig hoe je in zo'n korte tijd hier echt een local wordt. 

De week ging goed qua het werken, en we hebben veel bereikt.
Alleen afgelope zaterdag maakte we iets heel naars mee, niet alleen wij, het hele dorp.
Een vader van twee kindjes van de school pleegde zelfmoord op het terrein van de school...
Het kwam voor iedereen als een erge schrok, al helemaal omdat binnen het geloof iets heel erg ongebruikelijk is. 
De school was gelukkig dicht die dag... 
Ons doel is nu nog meer versterkt om er een leuke speelplaats van te maken.
Het is mooi om te zien hoe iedereen er hier voor elkaar is en hoe iedereen elkaar wilt helpen.
Gelukkig konden veel kinderen nu er allerlei leuke speeltoestellen staan het snel vergeten en weer lachen en spelen zonder gekke gedachten.

Gister is de andere vrijwilliger uit Nederland aangekomen. Super leuk om weer even met iemand anders Nederlands te praten ;)
Pepijn helpt ons meteen die dag met bouwen en met het toernooi. 
Hij vindt het helemaal leuk hier en is blij dat wij hem zo goed kunnen helpen en uitleggen hoe het hier allemaal werkt.
Het is nu een drukke boel in ons gasthuis, Pepijn eet nu ook bij ons (slaapt ergens anders) en ook het zoontje van het gezin is voor de vakantie terug vanaf zijn school in Kathmandu. Leuk om te zien hoe blij Pramila onze gastmoeder) is met het terugzien van haar lieve zoontje. 

Familie is hier zo belangrijk, ik vindt dat heel erg inspirerend. Ik heb zelf ook een grote en hechte familie en hier heb ik echt ontdekt hoe belangrijk  het is dat te koesteren. Want uiteindelijk is die liefde de belangrijkste voor iedereen. 

Ik ben hier nu nog tien dagen, daarna gaan we met de jeep terug naar Kathmandu, wat 2 dagen duurt.
Ik zal jullie voor die tijd nog schrijven, no worries;)

Nu ga ik een lekker kopje Dudh Chiya (thee) halen en mijn foto's wat uitbreiden met mijn camera foto's! Dus kijk gerust nog een keer de mapjes door, er zullen dan een paar nieuwe kiekjes in staan!

Liefs

Foto’s

3 Reacties

  1. Claartje van opstal:
    30 maart 2018
    Ik vind het fijn je snel weer te zien 😁
    Geniet nog even van dit mooie avontuur x
  2. Ineke van Opstal:
    31 maart 2018
    Lieve Roos,
    Ik beluister steeds meer levenswijsheid in jouw berichten. Dat is een prima ontwikkeling. Het blijft erg lezenswaardig. Veel plezier nog en de groetjes aan die stoere vriend van je (hij staat wel heel veel op foto en film!!)
  3. Auke:
    3 april 2018
    Mooi Rozanne, wat genieten we met je mee.... nog even genieten van je laatste week daar.... groetjes aan je familie daar, liefs van ons X