Lombok!

Hoi lieve lezers,

Vandaag begin ik aan een nieuw avontuur! De Filipijnen! 

Ik heb er heel veel zin in, maar het is ook spannend om weer in een nieuw land met een nieuwe cultuur te stappen. 

Ik ben benieuwd wat ik er van ga vinden. 

Ik zal jullie even een idee geven van mijn laatste weekje Indonesië. Ik was deze week in Lombok. Een geweldig eiland, waar ik sowieso een keer terug ga! 

Ik ben echt van de natuur, de mensen en de sfeer gaan houden. Ook wil ik heel graag nog meer van andere eilanden van Indonesië gaan zien, misschien deze reis of een andere, maar in ieder geval is de variatie in Indonesië het waard om er goed de tijd voor te nemen en nog langer je tijd door te brengen.

Oke, maar nu over Lombok. Zoals ik in mijn vorige verhaaltje vertelde was ik eerst een nacht in Senggigi en een nacht in Mataram voor het immigratiekantoor. 

Na het immigratiekantoor, nemen we een taxi naar Kuta Lombok. Een plaats in het zuiden van Lombok aan de kust. 

Het is een prachtige plek met veel stranden die allemaal echt totaal anders zijn!

We slapen in een hostel in het centrum. De hele dorm (dat is een slaapzaal in een hostel) zit vol. We slapen met een Nederlands meisje, een meisje uit Barcelona,   twee Duitse jongens en een meisje waarvan ik niet weet waar ze vandaan komt. 

We komen vroeg in de middag aan, we hebben afgesproken met een groep Nederlandse meisjes via de Zuid-Oost Azië Backpackers-groep op Facebook. Met één van deze meisjes gaat Dana de 10de een tour doen naar Flores. 

Wanneer we in een cafeetje wachten op de groep, merken we hoe heftig het bedelen er hier aantoe gaat. Er komen drie vrouwen met kleden het cafe binnen en naast onze tafel staan. Ze blijven hier een half uur staan en alleen maar vragen of we er een willen kopen. Eerst reageer je nog, met nee dank u wel en sorry. Maar na tien minuten weet je niet meer wat je nog kan zeggen, en kan je alleen nog maar niet reageren. Na een kwartier komen ook de kinderen van de vrouwen erbij met armbandjes. En natuurlijk zou je van allemaal wel iets willen kopen, want je weet hoe weinig ze hebben in tegenstelling tot jou. Maar helaas gaat dat niet en moet je ergens een grenstrekken in hoeverre je erop ingaat. 

Als we afrekenen vragen we aan de ober of het hier altijd zo gaat. De ober zegt van ja, maar dat ze deze mensen niet kunnen weigeren binnen te komen. Omdat hier in Lombok alles van iedereen is, en als je ze weigert worden ze kwaad en zeggen ze dat op hun eigen grond worden geweigerd. 

Beetje beduusd van alle nieuwe dingen, gaan we met de groep Nederlanders samen eten. Ze zijn super aardig en het is leuk om te horen waar deze mensen dan weer allemaal zijn geweest en wat voor routes er allemaal zijn afgelegd. 

Het is zo grappig om te merken dat je op reis echt twee verschillende soorten backpackers tegenkomt. Je hebt backpackers die gevlogen zijn, ooit van plan waren drie maanden te gaan maar dan uiteindelijk maanden of jaren langer wegblijven. En je hebt backpackers die gewoon genieten van het reizen, maar tijdens de reis zin hebben om naar een bepaalde tijd terug te gaan omdat ze zelf thuis zoveel hechte dingen hebben, en dan liever een andere keer weer terugkomen. Ik vindt mezelf van de tweede soort, en sinds ik wegben ben ik nog meer gaan waarderen wat ik thuis aan familie, vrienden en mooie dingen heb. Wat me niet perse heimwee geeft (helemaal niet zelfs) maar juist meer een soort van rust geeft van, ja hier is het geweldig, maar thuis is dat ook. 

Die avond speelt er een bandje in de surfersbar, het bandje kennen we al uit Gili Air, en als we binnenlopen worden ik en Dana vol enthousiasme door de band begroet. Ze vinden het leuk dat we een grote groep hebben meegenomen, na een half uurtje wordt het steeds drukker met locals en echte surfers. Het is een leuke sfeer en het bandje speelt leuke muziek. Ik moet eerlijk toegeven dat Indonesische mannen veel beter kunnen dansen dan de lange Nederlanders (sorry beste mannelijke lezers).

Na een super leuke en gezellig avond gaan we heerlijke slapen in ons hostel, en krijgen we eindelijk na een week een keer de kans om lekker uit te slapen. Het ontbijt dat inclusief is bestaat uit een mangopancake! Wauw super lekkere combi! ( gaan we vaker maken😏) 

De mensen van het hostel vinden ons hele mooie mensen haha, nou complimentjes zijn weer binnen. 

Vandaag huren we een super mooie scooter,

(not) het is een witte scooter met de Amerikaanse vlag erop, nou geweldig, we worden overal aangestaard haha. 

We willen vandaag naar een stand gaan waar we een surfles gaan nemen. 

De weg naar dit strand is prachtig, en zo anders dan we hebben gezien. Het is hier veel droger, en je hebt hele andere natuur. 

Als we bij het strand aankomen, zien we al veel mensen surfen. We gaan lunchen en daarna doen we een surfles van drie uur. Dat was zo gaaf! En het ging bij ons beide al snel goed! Het is zo grappig om te zien hoe blij de surf-instructeurs zijn als een golf goed lukte. Dan stonden ze te juichen in het water! 

Na het surfen zijn we doodmoe en drinken we een drankje met de instructeurs. Het is een bedrijfje van een hele familie en iedereen werkt mee, zelfs het neefje van 11. Maar wat heel schokkend is is het feit dat zelfs dit neefje van 11 rookt en bier drinkt. Het is daar heel normaal dat dat gebeurd. Ze moeten lachen als ze onze gezichten zien als het jongetje een sigaret opsteekt. Tja culturen verschillen dat is waar, maar dit is toch wel heel heftig. 

Net als we terug willen gaan, gaat het extreem hard regenen. Tja het is nog steeds regenseizoen hier. Dus we wachten tot het droog is, er lijkt geen einde aan te komen. Dus wagen we ons maar door de stortregen als het onweer is gestopt. Moe van het surfen en zin in lekker eten gaan we bij een Mexicaan eten. 

De volgende dag willen we eigenlijk weer gaan surfen, want het was zo leuk. En we zijn nu toch op een surfplek, dus moeten we onze kans grijpen! We scooteren naar Gerupuk Beach. Volgens de lonelyplanet een van de mooiste stranden van Lombok. Het ligt aan de andere kant van Kuta dan het strand waar we gister waren. De natuur is hier weer heel anders dan gister en ook het water is heel anders. Met een bootje moeten we naar een plek midden in de lagoon. Hier gaan we surfen. Dit betekend dat je niet kan staan en dus echt alleen maar moet peddelen! Ik kan je zeggen dat mijn armen na deze dag echt gewoon in brand stonden van de pijn en dat mn spierballen het drievoudige zijn geworden van wat ze eerst waren. Tja ook zo iemand als ik kan nog een echte kast worden haha.

Ook hier surfen we zo’n drie uur. De golven zijn hier hoger en het lukt zelfs echt paralel aan de golf te surfen en bochten te maken! 

Na drie uur kunnen onze armen echt niet meer en gaan we (met totaal verbande achterbenen en rode koppies) terug naar Gerupuk. We eten nog een Indonesische maïssoep en een banaan smoothie en gaan daarna via een traditioneel dorpje terug naar Kuta. Het traditionele dorp is een beetje vreemd. Het is heel erg mooi en allemaal handgemaakt en al ontzettend oud. We leren er dat het hele dorp uit 1 familie bestaat en dat ze dus ook samen voortplanten en er nu 170 mensen wonen. Oorspronkelijk spreken deze mensen ook geen Bahasa Indonesia, maar een eigen taal. Sinds een aantal jaar gaan de kinderen naar een publieke school dus leren ze wel de nationale taal. Maar wat we gek vinden, is hoe erg dit dorp is ingesteld op toeristen. Het lijkt meer een soort museumpark dan een echt authentiek dorpje. Het is wel erg mooi en bijzonder hoe ze alle huizen maken van klei en uitwerpselen, eten van hun eigen oogst en hun kleding en spullen zelf timmeren en weven van hun eigen verbouwde producten. Na het dorpje gaan we terug naar het hostel en willen we ons mooi aankleden voor een echt dinertje aan de zee. Want dit is ons laatste echte reis dagje samen, want morgen zijn we terug in Mataram voor het visa van Dana en daar is niet zoveel te beleven, dus willen we even onze leuke reis aan het water afsluiten. 

We eten bij een cafeetje aan het strand, hele lekkere vis en natuurlijk een bintang biertje. Heel gek trouwens hoe erg het geloof en de strengheid waarmee er wordt geloofd verschilt per gebied. Want in Lombok leven er vijf geloven samen, met een overhand die moslim is. Maar ze leven harmonisch samen, daar zie je ook overal beelden van. Maar je ziet per gebied wel veel verschil in de sterkte waarin het geloof een rol speelt. Bijvoorbeeld in Kuta, daar drinken locals en gaan locals uit en dragen veel vrouwen geen hoofddoek. Terwijl ik Mataram je geen alcohol kan kopen in winkels of restaurants en je het ook niet openbaar mag drinken. Alleen maar hele smerige rijstwijn is (soort van half) toegestaan. 

Na het dinertje gaan we met de taxi naar Mataram om in het hostel te slapen waar we een aantal dagen geleden ook waren. 

We hebben weer dezelfde kamer en de eigenares is helemaal blij ons weer te zien. 

De volgende dag regelen we het visa, regelen we mijn tickets, gaat Dana naar de kapper en gaan we naar een Indonesische Mall. Verschrikkelijk maar ook wel echt een must om even te zien. 

We eten streetfood voor minder dan 70 cent. Super lekker! We struinen nog wat door de stad, het is zo anders de steden hier dan de dorpjes en kleine stadjes. Zoveel rijker en meer ontwikkelt. En alles is zo enorm. Het lijkt wel of alles wat er nieuw bijkomt nog groter moet worden dan de rest. We gaan daarna met het meisje waarmee Dana straks verder rijst wat eten. 

We doen dit in Ampenan, je merkt meteen dat hier echt nooit toeristen komen, want we worden overal aangestaard, op de foto gezet en we zien totaal geen andere toeristen. Het is super lekker en de vrouw is super aardig en maakt het ons naar ons zin tussen alle locale mannen in haar restaurant. Dat is namelijk iets wat je hier heel erg ziet, als je in deze grote steden bent waar het geloof veel meer zichtbaar is. Je ziet dat de vrouwen helemaal niet zoveel doen hier, deze zijn thuis. Niet overal natuurlijk. Maar je ziet echt ( voornamelijk in de avond) alleen mannen op straat en uitgaan met vrienden. 

We voelen ons niet bedreigt of iets, maar we voelen ons voornamelijk heel erg outsiders. We gaan na het eten terug naar Mataram en drinken nog even een theetje. Morgen namelijk vroeg op! Want dan vlieg ik naar Bali terug. 

De volgende dag als ik om twee uur aankom

in Denpasar ga ik een dagje genieten van koffie, massage en bellen met familie en vrienden. Eventjes niets. Het is gek opeens alleen te zijn (Dana is nu naar Flores). Je hebt even geen maatje meer waarmee je kan kletsen en even kan delen wat je ziet en doet. Het overviel me een beetje vooral toen ik alleen ging eten en slapen. 

Om vier uur s’ochtends ging vandaag de wekker en om kwart voor vijf stond de taxi voor de deur van het hostel.

Ik check in voor mijn vlucht naar de Filipijnen, koop de beste en duurste koffie in een maand tijd van mijn laatste paar rupiah’s. En ga een beetje bellen en schrijven totdat ik ga vliegen. 

Nu zit ik in het vliegtuig, naast twee Nederlanders. Hoe klein we ook zijn als kikkerlandje, we zijn overal haha. 

Na mn vlucht zometeen ga ik dit verhaaltje posten en mijn foto’s bijwerken! 

Nu al zin in, beetje herinneringen ophalen.

Oja lieve lezers, vanaf nu zullen mijn foto’s wat minder mooi worden. Want helaas is Dana samen met haar supermooie camera er nu niet om mooie plaatjes te maken:( 

Maar ik zal mijn best doen mijn beste fotografieskills in te zetten! 

Bye, bye! 

Next week: First Week Philippines!